زنان سیرجان و روستاهای اطراف آن، با دانش بومی و تجربیات ارزشمندی که در حوزه قالیبافی و گلیم‌بافی دارند نقش کلیدی و مهمی در رشد، ارتقاء و تداوم این هنر و دانش ایفا می‌کنند.

نخستین نشست از سری نشست‌های گزارش به همکار طرح‌های موظفی پژوهشکده مردم‌شناسی با عنوان «دانش بومی دستبافته‌های زنان سیرجان» در پژوهشکده مردم‌شناسی برگزار شد.

اعظم موسوی کارشناس گروه پژوهشی زیست محیط و مجری طرح در این نشست گفت: فراوانی مواد اولیه بومی و محلی و تنوع ایلات و اقوام مختلف در حوزه فرهنگی جنوب‌شــرق ایران به‌خصوص استان کرمان و شهرِ سیرجان را می‌تـوان به‌عنوان یکی از دلایل شکل‌گیری و گسـترش هنر بافندگی در این حوزه در نظر گرفت که باعث خلق آثار منحصر بفردی از پشم و کُرک طبیعی شده است.

او قالی‌بافی را صنعتی خواند که قشر زنان در تولید آن نقش عمده‌‌ای ایفاء می‌کنند و افزود: زنان سیرجان و روستاهای اطراف آن، با دانش بومی و تجربیات ارزشمندی که در حوزه قالیبافی و گلیم بافی دارند نقش کلیدی و مهمی در رشد، ارتقاء و تداوم این هنر و دانش ایفا می‌کنند.

موسوی، در ادامه با اشاره به اینکه این پژوهش با هدف آشکارتر کردن نقش زنان در دست‌بافت‌ها به‌خصوص فرش و گلیم، انتقال این دانش‌ها و حفظ و تداوم آن به‌انجام رسیده است، به معرفی و تحلیل نمادین انواع نقوش و دست بافته‌ها در میان زنان سیرجانی پرداخت.

نوشتن دیدگاه