گویا پائیز برای وداع و رفتن زمان بیشتری نیاز دارد فقط یک دقیقه بیشتر! تا سکان قطار را به دست زمستان بسپارد و کوله بار خزانش را بردارد و برود. یک دقیقه‌ای که نیاکان‌ما برای کنار هم بودن غنیمت می‌شمردند و جشن می‌گرفتند. اما چشم و هم‌چشمی و نمایش‌های فضای مجازی انگار این یک دقیقه بیشتر را تبدیل کرده به اسباب زحمت خانواده‌ها نه صفا و صمیمیت!

خاطره گویی ها، نقل قصه های تاریخی، گرامی داشتن بزرگان خانواده و یاد و خاطره درگذشتگان، استفاده از چند قلم میوه و غذاهای سنتی بدون کوچکترین تشریفات از جمله عناصر مهم شکل دهنده شب های یلدا در گذشته بود که امروز خبری از این زیبایی ها وجود ندارد.

متاسفانه امروز با وجود ظهور و بروز امکانات و شرایط جدید و فن آوری ها، به دلیل پرداختن بیش از حد به حواشی و به حاشیه راندن اصل داستان، شب های یلدا به یکی از گران ترین شب های زندگی ایرانیان تبدیل شده است که تداوم چنین روندی بدون تردید در آینده منجر به نابودی این سنت تاریخی خواهد شد.

به گونه ای که این تجملات حتی وارد سیستم آموزشی و مدارس ما شده و از چند روز قبل مدارس در تکاپوی برگزاری جشن های پر هزینه هستند که برای خانواده ها دردسری مضاعف شده است.

متأسفانه این چشم و هم چشمی ها تا جایی به جان این جشن کهن نفوذ کرده که از شکل یک شب نشینی خانوادگی خارج شده و رسوماتی به آن اضافه شده که در فرهنگ یلدایی ایران نمی‌گنجد.

سمانه سعیدی

1403/10/01